De naam Pleisterplaats komt voort uit mijn diepe wens een plek te creëren waar mensen die onderweg zijn tot rust komen en helen. En zijn we niet allemaal onderweg? Ieder heeft wel iets te helen…

We komen uit de aarde en zijn van de aarde: net zoals keramiek, even breekbaar. In de Pleisterplaats verbergen of negeren we onze gebrokenheid niet: kintsugi moedigt ons juist aan onze eigen breuken te omarmen en te accepteren.

Kintsugi raakt diepere lagen, zonder woorden, geeft zonder zeggen weer zeggenschap over wat we zijn kwijtgeraakt, maakt heel wat gebroken is.

Het herinnert ons eraan dat onze ervaringen deel uitmaken van wie we zijn, en ons vormen. De lessen en inzichten die we uit de moeilijke tijden halen maken ons sterker en waardevoller.

Zoals het goud in de kintsugi het gebroken keramiek niet alleen herstelt, maar ook verfraait maakt juist de erkenning van onze littekens ons uniek. Zo kunnen we veerkrachtiger onze weg vervolgen.

Dat sluit ook prachtig aan bij de wabi-sabi-filosofie:het omarmen van imperfectie en het vinden van schoonheid in het alledaagse en onvolmaakte. Een verlangen naar dingen die niet eeuwig zijn, maar beschadigd, bescheiden en breekbaar. Niets is perfect, niets is ooit af, niets is voor altijd.